Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών, συνεχίζοντας το πρόγραμμα της χειμερινής περιόδου 2008 – 2009, ανεβάζει σε συμπαραγωγή με το Θέατρο του Νέου Κόσμου το έργο του Ιλάν Χατσόρ Σφαγείο, σε σκη-νοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στο Δημοτικό Θέατρο «ΑΣΤΕΡΙΑ» των Σερρών στις 17 Δεκεμβρίου 2008, στις 9:30΄ μ.μ. και θα παιχτεί έως τις 4 Ιανουαρίου 2009.
Το Σφαγείο είναι ένα εμβληματικό έργο της ισραηλινής δραματουργίας, γραμμένο το 1990 από τον Ιλάν Χατσόρ, που σπούδαζε τότε θέατρο στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ. Έκτοτε το έργο έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει ανεβεί πάνω από 70 φορές σε διάφορες χώρες, σ’ όλο τον κόσμο.
Το Σφαγείο είναι ένα έργο για το καθήκον, την εξέγερση και την προδοσία. Είναι η τραγωδία μιας οικογένειας που αφανίζεται μέσα στο άγριο σκηνικό μιας διαμάχης που μοιραία γίνεται και εμφύλια, ενδοοικογενειακή. Εκεί που οι δεσμοί του αίματος, οι ηθικές αρχές και οι ανάγκες της επιβίωσης δεν συναντιούνται πουθενά και που πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στον εαυτό σου, στην οικογένεια και στο λαό σου. Ο συγγραφέας δίνει μια οικουμενική διάσταση στο θέμα του, αποφεύγοντας τις εύκολες απαντήσεις. Σύμφωνα με την πεποίθησή του, το πολιτικό θέατρο δεν χρειάζεται να πραγματεύεται ιδέες και ιδεολογίες, αλλά τα ανθρώπινα όντα που έρχονται αντιμέτωπα με αυτές.
Το Σφαγείο είναι ένα εμβληματικό έργο της ισραηλινής δραματουργίας, γραμμένο το 1990 από τον Ιλάν Χατσόρ, που σπούδαζε τότε θέατρο στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ. Έκτοτε το έργο έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει ανεβεί πάνω από 70 φορές σε διάφορες χώρες, σ’ όλο τον κόσμο.
Το Σφαγείο είναι ένα έργο για το καθήκον, την εξέγερση και την προδοσία. Είναι η τραγωδία μιας οικογένειας που αφανίζεται μέσα στο άγριο σκηνικό μιας διαμάχης που μοιραία γίνεται και εμφύλια, ενδοοικογενειακή. Εκεί που οι δεσμοί του αίματος, οι ηθικές αρχές και οι ανάγκες της επιβίωσης δεν συναντιούνται πουθενά και που πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στον εαυτό σου, στην οικογένεια και στο λαό σου. Ο συγγραφέας δίνει μια οικουμενική διάσταση στο θέμα του, αποφεύγοντας τις εύκολες απαντήσεις. Σύμφωνα με την πεποίθησή του, το πολιτικό θέατρο δεν χρειάζεται να πραγματεύεται ιδέες και ιδεολογίες, αλλά τα ανθρώπινα όντα που έρχονται αντιμέτωπα με αυτές.
